فعالیت های جهانی برای کودکان خیابانی

آموزش خیابانی روش بسیار مؤثری برای حمایت از بچه‌های خیابانی به شمار می‌رود؛ زیرا این کار در محل زندگی آن‌ها انجام می‌گیرد. آموزش خیابانی می‌تواند دربرگیرنده اشکال متعددی از فعالیت‌ها باشد. مثلا راهنمایی در مورد آثار زیانبار مواد مخدّر یا در مورد پیشگیری از بیماری‌های مقاربتی، ارتقای سواد و آموزش مهارت‌های زندگی.
سازمان بهداشت جهانی برای بهبود وضعیت بهداشت کودکان خیابانی پروژه‌ای را در مورد مصرف مواد روان‌گردان در بین کودکان خیابانی تهیه کرده است. در ابتدا این پروژه در هفت کشور انجام شد و یک مجموعه آموزشی پیش‌نویس تهیه شد. بین سال‌های ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۷ این پروژه توسط ۷۰ نفر از متخصصین، مربیان خیابانی، افراد داوطلب و دیگران آموزش داده شد. این مجموعه آموزشی از دو قسمت تشکیل شده است: قسمت اول شامل بخش‌های آموزشی در مورد مصرف مواد، بهداشت جنسی، ایدز و بیماری‌های مقاربتی است. قسمت دوم نکات آموزشی نامیده می‌شود. که نظراتی در مورد نحوه آموزش ارائه می‌کند و در برگیرنده اطلاعاتی در مورد موضوعات خاص است.
هندوستان از جمله کشورهایی است که به شدت به موضوع کودکان خیابانی درگیر است. از این‌رو سازمان‌ها ونهادهای متعددی در این حوزه فعالیت می‌کنند که مهم‌ترین آن‌ها سازمان مراقب کودکان شاغل (CWC) می‌باشد. معتقد است که مشکل کودکان شاغل را می‌توان در چارچوب شرایط موجود نیز رفع نمود. سازمان مراقب کودکان شاغل از سال ۱۹۸۰ درزمینه کار کودک فعالیت داشته است. خط تلفن ۴ رقمی ۱۰۹۸ نیز خدمات اضطراری برای کودکان نیازمند مراقبت و حمایت در نقاط مختلف کشور هندوستان فراهم می‌آورد.
در اکثر کشورهای جهان برای برخی از کودکان خیابانی که بی‌خانمان هستند از طرف دولت‌ها یا سازمان‌های غیردولتی و سازمان‌های بین المللی سرپناه‌هایی احداث شده است. یکی از این پناهگاه‌ها، دُن بُسکو (Don Bosco) است که در کشورهای مختلف جهان از جمله هند فعال است. سرپناه "دن بسکو" در هندوستان، یک مرکز شبانه روزی است که در نزدیکی یکی از ایستگاه‌های راه آهن بمبئی قرار دارد و کودکان به راحتی می‌توانند وارد آن شوند.۷۰ نفر از این کودکان و نوجوانان به خواست خود به مدرسه می‌روند. پس از رسیدن به سن ۱۴ سالگی، با توجه به استعداد و علاقه نوجوانان به آن‌ها مهارت‌های مختلفی آموخته می‌شود (نجاری، مکانیکی، کار با کامپیوتر و غیره). در ساعات پس از مدرسه و یا کار روزمره، بچه‌ها می‌توانند به تفریحات سالم، فعالیت‌های هنری و یا کاردستی بپردازند. یکی از خصوصیات مهم سرپناه "دن بسکو"، مشارکت خود کودکان و نوجوانان در اداره امور سرپناه (از جمله خرید، نظافت و طبخ غذا) است. خدمات دیگری که "دن بسکو" ارائه می‌نماید، عبارتند از: تماس با کودکان درخیابان‌ها، آموزش در خیابان، بازپروری کودکان معتاد، اطلاع‌ رسانی در مورد بیماری ایدز و آموزش مددکاری به نوجوانان بزرگتر سر پناه.
اولین کوشش‌ها برای مبارزه با کار کودک در فیلیپین عمدتا محدود به وضع قوانین می‌باشد. اکنون به موجب قانون کار کودکان زیر ۱۵ سال در خارج از خانه و نیز کارهای خطرناک برای کودکان زیر ۱۸ سال ممنوع است و از کودکانی که به طور قانونی کار می‌کنند، حمایت می‌شود. رویکرد فیلیپین با کار کودک به روشنی نشان می‌دهد که ریشه‌های آن در افکار و اقدامات جامعه مدنی است و نه دولت و اهداف آن بر نیازهای مشخص کودکان تمرکز دارد. این نقطه نظر، کار کودک را فقط آن کاری می‌داند که کودک را در معرض خطر قرار می‌دهد. در نتیجه به طور طبیعی دست به اقداماتی می‌زند تا کودکان را در مقابل خطرات ناشی از کار حمایت نماید، بدون آن‌که وما آن‌ها را از هر گونه کاری بر حذر دارد.